Zanim przepakowaliśmy się z samochodu na rower, krążyliśmy po Norwegii całe 4 dni. Pozaznaczane na mapie plany zupełnie się pozmieniały, więc trochę improwizowaliśmy szukając dobrego miejsca wypadowego. A wszędzie lało, lało albo tylko padało. Po kilku dniach takiej pogody zaczęłam już tracić nadzieję, że nasz wyjazd w ogólne będzie rowerowy… Tyle miesięcy opracowywania trasy, opowiadania wszystkim na około, kupowania sprzętu – nie mogliśmy odpuścić i musiało się udać. Po pierwszym cieplejszym dniu, leżąc w namiocie podjęliśmy wreszcie decyzję – z samego rana ( zanim się rozpada! ) pakujemy raz dwa wszystkie rzeczy, opuszczamy samochód i ruszamy.

Na start wybraliśmy mieścinkę na południe od Bergen – Halhjem, skąd mieliśmy prom na wyspę Stord pod samym nosem.

Nie tylko źle wyglądała, ale też od serca wylała na nas to co miała do zaoferowania. Siedzieliśmy w samochodzie z całym dobytkiem kilka godzin nie za bardzo wiedząc co zrobić i bezmyślnie wprowadzając kolejne porcje sałatki kartoflanej.. Nie chcę nawet myśleć jak szybko zniknęłyby nasze zapasy gdyby na chwilę nie wyszło słońce. Trzeba zaryzykować – składamy rowery i ruszamy!
Plan awaryjny zakładał – jeżeli zacznie padać ukrywamy się na najbliższym campingu i dopiero wtedy martwimy się co dalej. Na szczęście w końcu się udało !  Przez wyspę Stord przejechaliśmy jak po maśle, zatrzymując się tylko na obskubywanie jagód i picie wody ze strumieni.
I tak przejechaliśmy pierwsze 50km na wyspę Bomlo. 

Już na rowerze – Kierunek Stavanger

Widok z mostu pomiędzy wyspą Stord a Bomlo

Norwegia kraj obfitości

Co raz to wspominam o jagodach, malinach i poziomkach. Rzeczywiście można było rwać je garściami praktycznie w każdym miejscu naszej podróży.
 Skoro niedźwiedzie mogą utuczyć się przed zimą na jagodach i rybach, to chyba my tym bardziej 😉 ?
A co do ryb, to więcej w tym temacie na wyspie Bomlo… 🙂

 

Jeżeli chodzi o wodę, przez cały wyjazd kupiliśmy jedynie jedną butelkę wody.
Woda w kranie nadaje się bezpośrednio do picia, więc napełnialiśmy bidony do pełna na każdym campingu czy promie. A w trasie najzwyczajniej w świecie czerpaliśmy ją z górskich wodospadów i rzeczek.
Jeżeli po wyłowieniu bidonu ze strumyczka trochę nie podobał mi się jej kolor… wrzucałam po prostu musującą witaminkę i gotowe 🙂
Swoją drogą spakowanie kilku opakowań musujących multiwitaminek było dobrym ruchem. Po godzinach jazdy na rowerze czuliśmy, że zwykła woda nas nie nawadnia, a o kupieniu izotonika można było pomarzyć. Do tego przez cały wyjazd jedliśmy mało owoców i warzyw, więc taki „pyszny” napój był czasami zbawieniem, szczególnie przy wjeździe pod stromą górę.

. 

Gdzie zostawić samochód? 

Ten problem martwił nas najbardziej przed wyjazdem. Zdecydowaliśmy się pojechać samochodem ( trochę taniej i poręczniej niż ładować wszystko do samolotu ), ale gdzie zostawić ten nieszczęsny samochód jak już dojechaliśmy?

W najczarniejszej wizji, wyobrażaliśmy sobie, że kogoś zaczyna niepokoić tajemniczy samochód stojący już drugi tydzień, a po odholowaniu nie będzie już nam się opłacało go wykupić…

Szukaliśmy informacji  na forach nic. Wzięliśmy nawet wódeczkę, żeby zachęcić jakiegoś norwega do przypilnowania… a okazało się, że nie ma z tym żadnego problemu. Miejsc było całkiem sporo. Wybraliśmy duży parking przy osiedlowym boisku. Wypytaliśmy przechodzących akurat „panów z pieskiem”, czy nasz samochód Na Pewno nie będzie nikomu przeszkadzał i czy aby nikt nie zechce zgłaszać go na policję. Patrząc na ich miny może i wyszliśmy na nieogarniętych turystów, ale odetchnęliśmy z ulgą.  W razie jakby ktoś zmienił zdanie zostawiliśy swój numer telefonu za szybą, a na wypadek naszej sklerozy zrobiliśmy zdjęcie ulicy na której porzuciliśmy samochód. Lepiej nie sprawdzać po dwóch tygodniach czy jest się zapominalskim czy nie 😉

 Ucałowaliśmy go i pojechaliśmy !

W końcu spełniamy snute zimowymi wieczorami  marzenie – jedziemy rowerem gdzieś w Norwegii :)!